Zwolle (2)
Een nieuwe episode in de soap rond Lijst 14, oftewel Blanco Lijst. Die mag bij de verkiezingen in november in de provincie Overijssel geen stemmen werven, zo heeft de Raad van State vandaag bepaald.
De lijst met steunbetuigingen blijkt op de dag van de kandidaatstelling niet tussen negen en vijftien uur bij de voorzitter van het hoofdstembureau te zijn ingeleverd. Hij kwam 50 minuten te laat binnen, en dat mag niet. Een reden voor het verlate aanleveren werd niet gegeven. Stond de brug open?
Lijst 14 kan nog wel in 18 andere kiesdistricten meedoen. Maar dat zijn wel gelijk 800.000 kiesgerechtigden minder. En het was uitgerekend Overijssel die de afgelopen weken als eerste met de benodigde steunbetuigingen over de brug kwam. Een deel van de achterban kan dus hooguit familie en kennissen in naburige kiesdictricten overhalen.
Enfin, Lijst 14 vindt in elk geval troost bij de Partij voor Nederland (PVN) van Hilbrand Nawijn, die vandaag het district Tilburg is kwijtgeraakt omdat Nawijns medewerker, Rini Wagtmans, op klaarlichte dag werd beroofd van de kandidatenlijst. Wat Wagtmans, winnaar van drie etappes in de Tour de France, vervolgens ontkende. Kijk, dat zijn nog eens leuke affaires.
Labels: Lijst 14
posted by Billythekid @ 21:18
3 comments
3 Comments:
Rini Wagtmans , zacht als boter, hard als staal
Misschien was hij anders wel stratenmaker geworden. Of bakkersknecht, of metselaar. Maar zo liep het niet. Het wielrennen kwam er tussen. Dat kon ook bijna niet anders met zo'n naam. Rini Wagtmans , de neef van Wout, werd coureur, en beroemd . Sinds kort nog een beetje meer beroemd dan eerst, nu hij een lintje heeft gekregen. Rini Wagtmans uit Sint Willebrord is op zijn 58-ste Ridder geworden in de Orde van Oranje-Nassau .
Rini Wagtmans zit thuis op de bank en tuft eens in zijn handen. Als hij zijn woorden kracht wil bijzetten slaat hij zo hard op de salontafel dat de hond Micky verschrikt opstuift. ,, Jij weet niet wie je tegenover je hebt'', zegt Wagtmans . ,, Ik was van een trein nog niet bang. Op 8 december brak ik mijn been, een jaar of drie, vier geleden, in de Wim van Eststraat in Sint Willebrord . Ik heb er tien dagen mee doorgelopen.''
Rini Wagtmans , legendarisch daler, winnaar van drie etappes in de Tour de France , vijfde in het eindklassement van de Tour in 1970, ploeggenoot van Eddy Merckx , bedenker van slimme plannen in koers, bondscoach van de KNWU, zakenman met veel connecties, onder meer in Rusland, wie kent hem niet? Wie kent hem wel? Een man met twee kanten, zegt hij
zelf . Zacht als boter, hard als staal. En altijd maar werken. ,, Wees er zeker van dat ik nooit met niks genoegen neem. Ik ben geen streber, maar wel iemand die dag en nacht bezig is. Jarenlang heb ik twintig uur per dag gewerkt.''
Wagtmans wil het achterste van zijn tong niet laten zien. Dat heeft hij al gedaan in gesprekken met journalist Peter Ouwerkerk , die werkt aan zijn biografie, volgend jaar te verschijnen bij uitgeverij De Geus. ,, Ik zal niet te veel vertellen.''
Het gesprek wordt onderbroken door een telefoontje. Alwéér een telefoontje. Iedereen wil Wagtmans feliciteren met zijn lintje. Afgelopen zondagavond kwam hij thuis na de Ronde van Made, stonden er toch 23 berichten op het antwoordapparaat zeker. Nu komt de pastor van Sint Willebrord binnen, Jos Zwetsloot. Het gaat meteen over het onderhoud van de kerk. Met de kerk is altijd wel wat. Boktor, betonrot, de ramen, de goot. ,, De kerk is een bejaarde die iedere keer iets verliest'', zegt Wagtmans . Zijn lintje kreeg hij ook omdat hij zich inzet voor het onderhoud van het kerkgebouw. En omdat hij betrokken was bij de aankomst van de Tour de France in Sint Willebrord in 1978. En bij de voetbalclub Rood Wit in het dorp, bij wielervereniging Willebrord Wil Vooruit, bij het begeleiden van jonge renners, bij veel meer nog. Wagtmans pakt aan wat er aan te pakken valt. Dat gaat ook wel eens ten koste van iets. ,, Ik heb twee keer een hartstilstand meegemaakt. Wie kan dat navertellen? Ik heb het mogen dragen.''
Had zijn moeder het nog maar meegemaakt, het lintje. In april dit jaar overleed ze. Had ze maar geweten dat haar bekende zoon zo vereerd zou worden, dan had ze het misschien nog wel even volgehouden, verzucht Wagtmans . Met Theofiel Middelkamp had hij het een paar weken geleden nog over doodgaan. ,, Het valt niet mee om oud te worden en te sterven, godverdomme, het is moeilijk'', had Middelkamp gezegd. Toch is het hem gelukt, precies vandaag is Middelkamp overleden.
De koninklijke onderscheiding heeft Wagtmans bij de keel gegrepen. ,, Het is emotioneel bijna ondraagbaar'', zegt hij, zacht als boter. Om moeiteloos weer over te schakelen naar verhalen uit die andere doos, die van hard als staal, voor de duvel niet bang.
,, Zeg, ik liep als kind over de nok van het dak, met mijn handen in de broekzak, alsof ik over straat liep. Dan sprong ik toch zeker zo uit de dakgoor naar beneden! Kijk eens wat ik durf! In de Rozenkransstraat was dat.''
Onverschrokken, dat was Wagtmans ook in de Acht van Chaam 1968. Hij begint er zelf over. Jan Janssen had dat jaar de Tour gewonnen, en zou dus ook wel de zege gaan grijpen in Chaam . Hele volksstammen wilden daar de eerste Nederlandse Tourwinnaar met zijn armen omhoog over de meet zien komen, en het peloton begreep dat wel. Behalve Rini Wagtmans dan. Wat gebeurt er? Er ontstaat een kopgroep met dertien man. Janssen en Wagtmans erin, het loopt naar wens. ,, Ze hielden in de kopgroep alles bij elkaar voor Jan Janssen.'' Tot die laatste meters. Wagtmans wint en stelt zichzelf 47 jaar later nog maar eens de vraag. ,, Hoe stom moet je zijn om dit te doen? Ik ben gewoon voor mijn eigen kans gegaan, ik wenste mijn eigen koers te rijden. Zo heb ik het altijd gedaan. Wielrennen is roem vergaren en contracten binnenhalen.''
Gedreven, vooruit, nooit genoegen nemen met niks . Wagtmans legt uit waar het vandaan komt. Het heeft te maken met de scheiding van zijn ouders. Moeder ging het huis uit, nam haar ene dochter op de arm, haar andere dochter ook, haar ene zoon ging mee, en de andere zoon bleef achter. Dat was Rini . Rini mocht het zelf uitzoeken, en dat heeft hij zijn leven lang gedaan. Met veel hard werk, hij zegt het, maar hij zegt nog meer. ,, Ik was een luierik.''
Wat nu? Uitblinken in het zwaarste beroep ter wereld, een lintje voor veel verdiensten, en dan zeggen, ‘ik was een luierik.'
,, Ja, ik was Jan Ullrich de eerste. Na de winters stond ik altijd te zwaar, dan was ik een beetje vet. Vraag maar aan René Pijnen. Die zei altijd: ‘als in het voorjaar bij Wagtmans de kaken van zijn kont trilden, wist ik dat ik hem nog kon hebben. Maar als het eenmaal strak was, dan konden we ons gerust vasthouden'.''
En zo tuimelt een mens binnen een paar uurtjes praten met Wagtmans van het ene wonderlijke verhaal in het andere. Jan Janssen, door Wagtmans verslagen in de Acht van Chaam van 1968, dat was toch zijn grootste idool, zeker? Van jongs af aan al. ,, Ik wist alles van Jan Janssen. Als hij de Ronde van Zuid-Holland won, zat ik erachter in de wagen van De Drie Hoefijzers. Ik zie hem nog met zijn Volkswagentje rijden. Ik weet al zijn grote uitslagen nog.'' Diezelfde Jan Janssen trof Wagtmans in zijn ziel met een bijtende uitspraak in de krant. ,, Rini Wagtmans kan nooit coureur worden. Hij heeft het niet.''
O nee? Dat zouden we nog wel eens gaan zien. Dus Eddy Merckx wilde een koekenbakker in zijn ploeg? Dus die vijfde plaats in de Tour is er per ongeluk gekomen? Heus niet. Jan Janssen heeft Wagtmans getergd en tot grote dingen aangespoord; Jan Janssen heeft ongelijk gekregen.
Hee , de telefoon gaat weer. Oud-KNWU-bestuurder mr. Van Ballegoijen - De Jong feliciteert Ridder Rini .
Hee , er komen nieuwe schriftelijke gelukwensen binnen. Wagtmans maakt een enveloppe open ,, zet zijn bril op en leest de warme woorden voor, aan zijn adres gericht. ,, Je vindt het allemaal heel gewoon wat je doet, maar het is heel bijzonder.''
Uit Wieler Revue april 2005
hoi billy bolly, ik vin dat jij echt een leuke site hep.
Blijkens de door het hoofdstembureau afgegeven ontvangstbevestiging is de blanco lijst met als eerste kandidaat "Poortman, H.H. (Huib)" op 10 oktober 2006 om 15.50 uur ingeleverd. De Afdeling ziet geen reden om aan de juistheid van dit op de ontvangstbevestiging vermelde tijdstip te twijfelen. Gelet op het bepaalde in artikel I 5, aanhef en onder a, van de Kieswet is deze te laat ingediende lijst dan ook ongeldig. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in de uitspraak van 2 februari 2006 in zaak no. 200600750/1 (AB 2006, 73), heeft de keuze van de wetgever voor een strikte regeling in de Kieswet als achtergrond een voor ieder gelijke, eerlijke verkiezing te waarborgen.
Te laat ingeleverd dus :(
Een reactie posten
<< Home