Maarten
Dank aan De Nieuwe Reporter voor een (tweede) aanbeveling voor dit prachtige blog. Nu zouden we dat verder onbesproken hebben gelaten aangezien het niet meer is dan een slotnoot in een artikel dat de keuze van de Dutch Bloggies voor Zaplog/Zapruder ter discussie stelt en daar hebben we de laatste week al genoeg over geschreven. Maar zoals gewoonlijk zorgde het artikeltje voor flink wat onrust in het kippenhok.
Journalist Maarten Reijnders vindt het niet verstandig dat je een weblogprijs toekent aan AIDS ontkenners. "Door Zaplog / Zapruder te onderscheiden, verschaft de jury van de Dutch Bloggies de samenzweringstheorieën bovendien de legitimiteit die ze niet verdienen."
Reijnders blijkt Zapruder-oprichter Patrick Savalle alias Patman al wat langer te kennen, wat kennelijk zijn belangstelling voor Zapruder verklaart. In 2005 schreef Reijnders voor Webwereld over Savalle, die destijds door automatiseerder Centric aan de kant was gezet na een ietwat uit de hand gelopen weblog satire over zijn collega's.
Zapburu kende dit verhaal tot nu toe slechts als een urban legend, maar Marja Bouman van Centric was destijds not amused: "Ik vind het eerlijk gezegd nogal vreemd dat je nu nog een verhaal schrijft over hoe je iemand mishandelt. Sommige mensen zijn hierdoor behoorlijk uit het lood geslagen, ook omdat deze meneer op zijn weblog door blijft gaan met bedreigingen."
"Zelden zo'n staaltje pisbakken journalistiek gezien als dit artikel," foeterde Savalle, die natuurlijk meteen bijval kreeg van het aanhollende complotvolk (beetje als de brandweer die een uitslaande brand moet blussen). "U zou met uw eenzijdige propagandistische praatjes geen gek figuur slaan op het propagandabureau van een communistische staat; "wij vertellen u wat uw mening is".
Waarna de complotters op hun thuishonk druk gingen speculeren over de relatie tussen Reijnders en hun luis in de pels Billy the Bunker (ondergetekende). Immers, een ieder die een complimentje aan dit blog geeft kan niet anders zijn dan de meester-debunker zelf. Ergo: complot.
Staan we aan de vooravond van een Deep Throat = Mark Felt-moment? Billy zal het komende maandagnacht onthullen om 03.00 uur 's nachts. Vergeet het niet in de agenda te zetten.
Labels: Billy the Kid, Maarten Reijnders, Zapruder
posted by Billythekid @ 19:15
12 comments
12 Comments:
Hahaha, prutser.
"Marja Bouman van Centric was toentertijd not amused:"
Als je je een beetje had ingelezen, weet dat Marja op een gegeven moment de pers ging vertellen dat ik mensen met de dood had bedreigd en ze een kogel in hun kop had gewenst. Weet ik veel wat ze allemaal uit haar duim zoog.
Na wat doorvragen door ik geloof Webwereld ofzo bleek dat gelogen en bleek zelfs dat Marja nog nooit op mijn website had gekeken en het hele verhaal nooit zelf had gelezen. Iets met ranzigheid en principes ofzo. Ze dacht dat het een pornosite was ofzo.
Ze ging af als een gieter.
Ik gebruik het verhaal nog wekelijks in mijn lezingen en het staat ook gewoon in mijn nieuwe boek. Geweldige binnenkomer.
Op mijn site heet het 'Office warrior'. Kan je in de archieven vinden...
Afgang weer dit Billy...
Zal ik je anders wat tips geven, zodat je me ook eens een keer wat gefundeerd onderuit kan proberen te halen?
Laatst bijvoorbeeld een massage laten doen, beetje naiefjes aangepakt, Lag ik daar in mijn blote reet (vond ik dus al vreemd) begon de dame in kwestie over 'de extra opties'. Ik WTF???
Body2body, 4-handen, alles mogelijk. Voor slechts geringen meerprijs. Ging er heen voor een normale massage, eindigde met een 4 handen body2body. En het happy-end voor 15 euro! Man een koopje. Volgende week ga ik weer. Dan is die Braziliaanse er ook weer.
Kan je daar wat mee?
Of heb je liever dat verhaal dat ik mijn broek volsheet op weg naar huis van Mysteryland en toen moest tanken omdat ik geen benzine meer had? Wat doe je dan? Met je bruine vlek uitstappen en doen alsof je neus bloedt?
Zeg het maar, wat zoek je? Want dit wordt echt helemaal niets dat gestuntel van je. We kunnen ook wat in scene zetten ofzo. Het wordt namelijk wat meelijwekkend dit gedoe.
kusje
OFFICE WARRIOR
“Hoi”
“Hoi”
“Je weet dat we hier gewend zijn dat de eerste die gaat eten ook de tafels even dekt”
“Jawel”
“Zou je dan voortaan de tafel willen dekken als je hier als eerste zit?”
“Nee”
Hij stond achter me, ik zag hem niet, maar de zich verdiepende ademhaling zijnerzijds verraadde veel.
“Maar zo werkt het hier wel”
“Dan moet ik dus de tafel dekken omdat jullie net zo lang blijven wachten tot dat ik de eerste ben die gaat eten? Lijkt me niet, dek je eigen tafel maar.”
Er kwamen ondertussen ook al anderen binnen. Onverstoord bleef ik met mijn rug naar hen toe zitten. Pakte wat melk. Liet het me goed smaken. Melk bevat veel belangrijke voedingstoffen, waaronder essentiële aminozuren. En calcium. Ik drink veel melk.
“Da’s niet zo sociaal, meneer Savalle”
“Dat probeer ik je inderdaad ook net uit te leggen, maar het schijnt niet tot je door te dringen. Dus zorg voortaan dat je gewoon je eigen tafel dekt en val mij voortaan niet meer lastig als ik zit te eten, ik kom hier juist als eerste zodat nog een beetje rust heb tijdens het eten”
De anderen kregen nu ook in de gaten wat er aan de hand was. Niet vreemd. Ze hadden immers állemaal zitten wachten totdat ze niet meer als eerste de kantine hoefden te betreden.
“Zeker omdat je hier net bent komen werken, stel ik voor dat je alsnog even de tafels dekt!”
Onberoerd at ik mijn boterham met duo-penotti op, begon zelfs aan de volgende. Aardbeienjam. Nog steeds zat ik met mijn rug naar hun toe en instinctief had ik de positie van zeven aanwezigen al gevisualiseerd. Ik ben gewend de informatie die mijn zintuigen mij leveren te combineren tot een mentaal radarbeeld. De kleinste geluiden, de zwakste lichtschijnselen, bijna onwaarneembare temperatuurverschillen en fluctuaties in de luchtstromingen. Ik vergis me nooit. Dat kan ik me in mijn werk niet veroorloven. Een compiler straft fouten meedogenloos af.
“NU. Me-neer Sa-val-leeeee. NU”.
Het bleef even stil. Dit soort situaties zijn voor mij gesneden koek, ik ben zwaar getraind. Meer dan 17 jaar IT-ervaring, waaronder de nodige praktijkcursussen. Heb een curriculum vitae waar je met respect en eerbied over vertelt aan je kinderen en kleinkinderen. Ik besloot dan ook niet af te wachten. In een soepele beweging stond ik op, kwam een halve meter los van de grond en met een eenvoudige draaitrap verbrijzelde ik de kaak van Richard, technisch ontwerper, 35 jaar. Richard was kansloos, niemand kon hem aanrekenen dat hij knock-out ging. Ik had in deze trap de kracht gelegd die ook een met uitsterven bedreigde Zilverrug-gorilla, mannelijk, zonder problemen zou vloeren.
Op de achtergrond hoor ik de radio klinken. Tiësto, Just be. Heerlijk, ik liet het even op me inwerken. Na de break wordt het nummer waanzinnig mooi.
Nog voordat Richard met de doffe klap voorover op tafel viel, landde ik soepeltjes op één been om direct nog een keer te draaien. Vlak achter Richard stond namelijk Willem. Zonder enig probleem verbrijzelde ik zijn strottenhoofd. Mijn hiel liet weinig heel van de complexe kraakbeenstructuren in zijn keel. Toch enigszins onverwacht bleef Willem staan. Willem weegt 130kg, is 1.90 lang én programmeert in Java dus voor de zekerheid stompte ik hem behendig nog zes, zeven maal snel en zeer krachtig op zijn solar plexus. Korte, direct stoten waartegen geen enkel verweer mogelijk is. Bullet-time stijl, mijn trademark. Zijn middenrif verkrampte en in combinatie met zijn verbrijzelde strottenhoofd zorgde ademnood ervoor dat Willem langzaam maar zeker door z’n knieën zakte om nooit meer op te staan. Ademnood is een zachte dood. Het zuurstoftekort dat ontstaat in de hersenen, zorgt voor prettige hallucinaties. Ik gunde het Willem wel, hij was een sympathiek collega en besloot geen verdere actie tegen hem te ondernemen. Ik ben misschien wel koelbloedig maar zeker niet harteloos.
Puur voor de show ging ik op het kolossale lijk van Willem staan en maakte selectief oogcontact met de anderen. De luchtresiduen die het gewicht van mijn getrainde lichaam uit de borstkas van Willem deden ontsnappen, veroorzaakte rochelende geluiden. Het deed me niets, kon ook niet, op dat soort momenten kan ik emotie uitschakelen. Ik concentreerde me op de rest van mijn inmiddels in blinde paniek vluchtende collega’s. De nauwe deuropening zorgde voor een chaotisch tafereel waarbij ze elkaar harentrekkend en krabbend voor probeerde te zijn om zo snel mogelijk de relatieve veiligheid van de hal te kunnen bereiken. Zo zijn mensen nou eenmaal. Egoïstisch. Er waren er echter nog drie binnen mijn bereik en het zou toch slordig zijn als ik ze allemaal zou laten ontsnappen. Mijn reputatie als begenadigd C++-er en datamodelleerder heb ik niet verkregen met slap optreden of prutswerk.
Ik evalueerde snel en accuraat de situatie. Carlo, Functioneel Ontwerper en teamleider, Tim, eveneens functioneel ontwerper maar geen teamleider (ze kunnen natuurlijk niet allemaal leider zijn) en Eduard, projectleider. Als enige van de drie is Eduard getrouwd en heeft drie kinderen. Is bovendien nog maar halverwege een veelbelovend carrièrepad. Een keuze was dus snel gemaakt. Ik zette af, sprong, maakte drie stappen waarvan twee tegen de zijmuur en één tegen het plafond en in mijn laatste draai naar de grond toe deed ik een krachtige kniestoot landen op de rug van Eduard. Soepel brak ik zijn ruggengraat. Een afgrijselijke, bijna dierlijke kreet klonk maar vooral het geluid van de versplinterende ruggenwervels was alles overheersend. Een storend geluid, maar wat moest ik anders? Bovendien, Dat muziekje van Tiësto draaien ze een andere keer ook nog wel.
De rust keerde weder.
De volgende dag zat ik weer als eerste in de kantine en was net bezig aan mijn tweede set boterhammen toen er twee mensen binnenkwamen. Keurig in pak en met respect benaderden ze me. Het waren Theo en Geertje. Hun achternamen kon ik niet verstaan, maar het waren de vervangers van respectievelijk Richard, technisch ontwerper, en Eduard, projectleider. Voor Willem is tot op heden nog geen vervanger ingehuurd.
“Eetsmakelijk geachte heer Savalle”
“Ja, dank je”
“Ja, sommige mensen overdrijven het soms wel wat, met al die regeltjes, onze excuses daarvoor”
“Geen probleem”
“Maar al met al heeft u toch nog ontspannen opgenomen zo, het hoofdkantoor heeft besloten de reglementen wat aan te passen. We zijn ook blij dat u de zaak niet heeft laten escaleren. Er komt nu bovendien een kantinejuf die alles gaat regelen hier.”
Op de achtergrond hoor ik weer de muziek van Tiësto, Just be. Ik besloot mijn nieuwe collega’s verder te negeren zodat ik ongestoord nu wel het hele nummer kon uitluisteren.
Wat in ieder geval duidelijk is, is dat Patman OF het artikel van Billy niet gelezen heeft OF het punt van Billy niet begrepen heeft.
Waar het om gaat is dat Maarten Reijnders al langer weet wie Patman is, en dat dit artikel dus niet uit de lucht komt vallen.
Moeilijk he?
Wat maak je je trouwens toch elke keer weer druk om zo'n blogje als dit waarvan je nu al meer dan een jaar roept dat het dood is en dat er toch niemand komt?
Tistogwat, he?
Je zou haast zeggen: die Patman heeft net een bloggie gewonnen, die heeft wel wat beters te doen dan lange comments schrijven op een blogje waarvan ie roept dat er toch niemand komt. Maar nee hoor, niet Patman.
Wat nu Patman? Bang voor herhaling bij Sogeti? Het Office Warrior-verhaal dat je citeert heb ik al eens gelezen, maar dat Webwereld-stukje was nieuw voor me. Dacht dat het niet meer dan een grap was.
En uit dat stukje komt dus dat bewuste citaat van mevrouw Bouman. Of ze nu wel of niet is afgegaan als een gieter, interesseert mij eerlijk gezegd niet. Feit is dat Patman na deze stunt op straat kwam te staan, dus kennelijk was er voldoende irritatie. Ik moet er wel om lachen, trouwens, net als jij.
Tja bill, ik lees hier ook graag rond, ik bedoel, theo had vast een gouden kwast, en mozart gouden vingers denk ik. Tja pat, jij doet het ook lekker. Allebei interessant (wat opvattingen betreft in elk geval :), en in een land van vrijheid van meningsuiting. Ik ben blij dat jullie je stem (kunnen) laten horen. We zijn allemaal inside jobs. Bij mekaar geneukt door onze ouders, we voelen wat we voelen en we denken wat we denken. Als we eea niet mogen uiten is het pas mis, allerlei landen waar het nog steeds zo is, dus laten we daar samen voor waken (en elkaar intussen eventueel belachelijk maken). Ik bedoel maar Amen prutsers.
Iemand moet billie het kindje en braadzion bezig houden.
Er zijn ook nog mensen die aan jullie denken.
Stel je voor als jullie je onzin nergens meer kwijt ken.
Ik denk dat jullie erop kicken dat jullie lapwansen en nepdebunkers genoemd willen worden.
Elke theorie word onderuit gehaald en erna zelfs niet meer geantwoord.
Dat noem ik jezelf pijnigen met domheid.
Gelukkig dat we niet allemaal hetzelfde denken als jullie,want dan waren we echt allemaal oer en oerdom.
"Feit is dat Patman na deze stunt op straat kwam te staan, dus kennelijk was er voldoende irritatie."
Weer mis. Centric zat afgrijselijk in z'n maag met veel te veel mensen op een project dat nog niet eens was begonnen en enorm slecht liep. Ze dachten waarschijnlijk even snel iemand te kunnen lozen.
Whatever
Haha, nog even en Patman gaat het hele incident ontkennen.
Welk incident?
Wow, Fred kan goed voorspellen :)
Een reactie posten
<< Home