Fabled Enemies

Het is weer bijna 11 september en ja, plotsklaps zijn er weer vers van de pers 9/11 docu's. Inderdaad, gaaaaap! Want niks nieuws onder de zon. Van Jason Bermas, bekend van Loose Change, is eerder deze week Fabled Enemies verschenen, en die gaat volgens de Zappies natuurlijk weer "een stuk verder dan de gebruikelijke 9/11 documentaires door ook daadwerkelijk de echte daders van de aanslagen aan te wijzen".

En dan is er een docu van Dean Puckett over de 9/11 beweging, genaamd The Elephant In The Room, met "nog niet eerder vertoond beeldmateriaal". Over Puckett kunnen we kort zijn: een weinig interessante reportage over 9/11 actievoerders (onder wie Alex Jones en Richard Cage), de man in de straat, en first responders. Er zit kop noch staart aan. De zoveelste fly-on-the-wall documentaire. Op YouTube zijn honderden minivarianten van The Elephant In The Room te vinden.

De docu van Bermas komt kort gezegd op het volgende neer: "9/11 was an international intelligence operation, that included role players within our own government as well as the governments of Pakistan, Saudi Arabia, and Israel. Each played a compartmentalized role in order to create a climate of fear and confusion."

Worden die beweringen waargemaakt? Nee, natuurlijk. Probleem van de documentaire: weer eens veel te lang (1.40 uur), met voornamelijk suggestief knip- en plakwerk van de main stream media. en verre van consistent. Bermas vindt het bijvoorbeeld verdacht dat de VS allerlei waarschuwingen over een aanslag negeerden, en dat zelfs Osama bin Laden al weken van te voren had laten doorschemeren dat er iets groots stond te gebeuren, maar waarom zou Osama de aandacht op zichzelf hebben willen vestigen als het de VS waren die de aanslagen uitvoerden?

Eerder in de documentaire doet Bermas nog vreselijk zijn best om duidelijk te maken dat Osama niets met te aanslagen te maken heeft, sterker nog: ooit als Tim Osman voor de CIA zou hebben gewerkt, een internet mythe die zo langzamerhand een heel eigen leven is gaan leiden. Bermas wijst op contacten tussen de Amerikanen en Osama aan het begin van de jaren tachtig, alsof er sindsdien niks is veranderd. En hoe verklaart Bermas dan weer de beroemde videoband waarin Osama in detail de voorbereidingen omschreef? Juist, die opnamen zie je niet.

En dan hebben we ook weer eens de vermeende ontmoeting tussen de halfbroer van Osama, Shafiq bin Ladin, en George Bush senior ten tijde 9/11. Die waren toevallig met nog eens honderd andere gasten aanwezig op een bijeenkomst in het Ritz Carlton in Washingon DC. Kregen de kapers een militaire opleiding? Newsweek meldde ooit die mogelijkheid, maar voegde daaraan toe: "But there are slight discrepancies between the military training records and the official FBI list of suspected hijackers—either in the spellings of their names or with their birthdates. One military source said it is possible that the hijackers may have stolen the identities of the foreign nationals who studied at the U.S. installations." Die nuance hoor je natuurlijk weer niet bij Bermas, want dat komt hem even niet goed uit.

Ook voert Bermas allerlei figuren op die ogenschijnlijk maar wat weer wat roepen. Klokkenluider Michael Springmann werkte lang geleden op het consulaat in Saudi Arabië en zegt dat de kapers dankzij de CIA een visum zouden hebben gekregen. Bermas wekt de indruk dat het Springmann zelf was die de visa heeft verstrekt, maar die zat er voor het laatst eind jaren tachtig, en wat hij zegt lijkt eerder aanname dan feit. Temeer daar hij het over een Soedanees heeft, terwijl nota bene geen van de kapers uit Soedan kwam. En als de kapers dan kennelijk toch hebben deelgenomen aan de aanvallen (in het verleden was Bermas er nog stellig van overtuigd dat ze in leven waren), hoe hebben ze dan daarmee ingestemd? Hoe is dat gegaan?

Daar krijg je geen antwoord op, want Bermas maakt geen enkele gedachte af. Al die spannende feitjes lijken van alles te suggereren, maar wie zoekt naar logica, komt niet ver. En zo is er meer: Wie WTC7 kenmerkt als een number one spookhouse heeft simpelweg nog nooit de moeite genomen om de indeling van de vloeren te bekijken. De ontknoping van het anthrax schandaal kwam kennelijk te laat voor deze documentaire, dus ook dat blijft weer eens hangen bij de makkelijke suggestie dat het een 'inside job' moet zijn geweest.

De docu lijkt grotendeels samengesteld uit materiaal dat tijdens de voorbereidingen van Loose Change Final Edition is blijven liggen, maar erg relevant is deze opgewarmde kliek complotten zeven jaar na dato niet meer. Sterker nog: grote kans dat dit ongeveer de laatste complotdocumentaires zijn over 9/11. We weten het nu zo langzamerhand wel.