maandag, november 12, 2007

Final Cut Pt1



Loose Change The Final Cut was gisteren alsnog - in stukjes gehakt - op You Tube en Google Video te vinden. Nog niet compleet, maar het is voldoende voor een eerste indruk van de eerste zestig minuten (of de fragmenten er lang op blijven staan is de vraag).

Om maar met de deur in huis te vallen: The Final Cut lijkt in niets op de voorgaande versies. De oorspronkelijke Loose Change werd een succes omdat de video technisch knap in elkaar zat: veel 'schokkende feiten' werden gepresenteerd in een moordend tempo, met mooie overgangen en een uptempo beat daaronder. Inhoudelijk was de video niet minder dan een ramp: de loosers kregen behoorlijk wat kritiek te verduren, en dus wilde men met The Final Cut elke criticus de mond snoeren.

Het resultaat: een bij vlagen nogal moeizaam gemonteerde aaneenschakeling van soundbites en een overdaad aan namen en feiten die maar niet op gang wil komen (na de eerste zes minuten zitten we nog in de titels). The Final Cut is veel meer een documentaire zoals je die van Zembla of Reporter zou verwachten, maar inhoudelijk niet veel beter dan de voorgaande twee.

Toegegeven: De samenstellers zijn een stuk voorzichtiger met hun conclusies. Over het Pentagon wordt bijvoorbeeld niet meer beweerd dat er geen vliegtuig ingevlogen kan zijn, het is nu een open vraag. Zo blijft de hele reportage steken op te veel suggesties, waarvan sommige wat naïef overkomen. Voorbeeld: het is blijkbaar heel verdacht dat in het vliegtuig dat van Washington DC Airport opsteeg en zich in het Pentagon boorde vol zat met militair personeel. Tja, dat is niet zo vreemd met het Pentagon als buurman.

Heel lang staat The Final Cut stil bij de war games die voor 9/11 werden gehouden en rekening hielden met vliegtuigen als vliegende bommen. De suggestie: de VS was zich terdege bewust van deze gevaren, maar stond op 9/11 met de mond vol tanden. Denkfout: militaire oefeningen waar ook ter wereld gaan uit van imaginaire worst case scenarios, maar er is een groot verschil tussen de fantasie van een war game en waarschijnlijkheden in de alledaagse wereld.

The Final Cut gebruikt tv fragmenten die suggereren dat er bij de WTC torens meer rook van onderen dan van boven kwam (bom?), alsof er geen brandende onderdelen naar beneden vielen.

Vaak worden feiten aangehaald met als enige bron een krantenartikel, zoals de suggestie dat de Pakistaanse geheime dienst een relatie met de kapers (of in elk geval Mohammed Atta) zou hebben. Zo'n artikel uit de India Times wordt dan aangehaald door The Wall Street Journal, maar voor The Final Cut zijn dit dan plotseling twee aparte bronnen (meer achtergronden over die nimmer bewezen connectie hier). Of zo'n artikel ook echt juist is wordt niet nagetrokken. Het blijft verbazen dat de complotters de mainstream media niet vertrouwen, behalve als die iets melden wat ze toevallig goed uitkomt.

Labels: ,

1 Comments:

At 8:32 a.m., Anonymous Anoniem said...

Ik geloof dat de Israelische militair historicus Martin van Creveld al een dergelijk scenario in de jaren negentig heeft beschreven. Het is ook, wat alle nutcases ook zeggen, een logische ontwikkeling. In feite is alles begonnen met autobommen, wat effectief kon worden gebruikt als een [i]poor man's airforce[/i]. Alle kleien partijen in asymetrische oorlogsvoering zoeken een manier om de enorme overmacht van de grote partij te compenseren en op Bloody Friday liet de IRA zien dat het met de autobom over een vergelijkbaar machtsmiddel beschikte.

De autobom is daarna flink ingeburgerd in het Midden-Oosten en dat culmineerde is de aanslag van Hezbollah op een kazerne van Amerikaanse mariniers in Beiroet. Hezbollah maakte daarbij gebruik van twee belangrijke vernieuwingen: de autobom werd naar het doel toegereden en men gebruikte zelfmoordterroristen.

Ook dit is daarna vaker gebruikt. Zo werd bijvoorbeeld bij de zeer succesvolle aanslag op de USS Cole bootjes gebruikt met zelfmoordenaars. Alweer zie je dat met relatief eenvoudige middelen een slagkracht wordt bereikt die men niet zo een twee drie zou toekennen aan de kleine partij in asymetrische conflicten.

Een van de meest genegeerde dingen in dat hele 9/11 gedoe is dat als je de geschiedenis bekijkt je de evolutie van die aanslagen heel goed kunt volgen. Het zijn helemaal niet zulke onverwachte aanslagen als wordt gesteld, sterker nog, het is vrijwel onmogelijk dat strategische denkers de mogelijkheid niet hebben overwogen.

 

Een reactie posten

<< Home